De Grijze Jager: boek elf. (Deel 4)

Stilaan komen we aan het einde van mijn boek over De Grijze Jager (Dat in Personeel Vertelperspectief is geschreven). 402 pagina's zijn voorbij gevlogen en we komen aan bij de laatste 2 hoofdstukken.

Het voorlaatste hoofdstuk heet 'De wolf'.
De wolf is normaal gezien mijn lievelingsdier, maar niet in dit verhaal. Hij heeft namelijk de rol van slechterik. Will en zijn trouwe paard, Trek, hebben een speciale opdracht gekregen. Ze moeten de wolf vangen die de omgeving onveilig maakt. Samen gaan ze naar de boerderij waar de wolf gesingaleerd wordt. Ze volgen de aanwijzingen van de boer op en gaan op weg. Will heeft al snel een spoor gevonden en zet de achtervolging in. Het lijkt of de sporen 2 dagen oud zijn, maar dat klopt toch helemaal niet? Zonder dat ze het weten, lopen ze in een val. Misschien was de vijand toch dichter dan ze dachten...

Het laatste hoofdstuk heet 'Dat werd tijd ook'. De titel past perfect bij het verhaal en ik vind het vrij ironisch.
Will en Alyss hadden na schijnbaar  een eeuwigheid hun liefde aan elkaar verklaard. Ze waren 3 jaar samen toen Will zijn eerste poging deed tot een aanzoek. Dat viel niet in een goede aarde. Toch, na een tijd hebben ze besloten om zich met elkaar voor eeuwig te verbinden. Alyss ziet er op de dag van hun trouw beeldschoon uit in haar witte jurk, en met haar haren mooi opgestoken. Voor het altaar staat haar bruidegom strak in het pak. Hij is vergezeld door zijn drie getuigen: Arnaut (zijn beste vriend), Trek (zijn paard) en Ebben (zijn hond). Zoals Halt (de vroegere mentor van Will) onbewust uitriep: 'Dat werd tijd ook!'

Of ze voor eeuwig gelukkig blijven? Dat kan ik je niet vertellen, daarvoor moet je het volgende boek lezen...iets wat ik zeker zal doen.